Artvinli Kadınların ‘Senede Bir Gün’ Dergisi 10. Yılını Kutladı

Haber: Uğur İSTANBULLU

(ARTVİN) – Artvinli bayanların çıkardığı Senede Bir Gün Dergisi, 10. yılını kutluyor. Büsbütün istekli bir halde çıkarılan mecmua, toplumsal cinsiyet eşitliği ve bayan öykülerine odaklanıyor. Mecmuanın işçilerinden İstek Ulu, bayan öykülerini anlatarak toplumsal cinsiyet eşitliği üzerine farkındalık yaratmayı amaçladıklarını söyledi.

Artvinli bayanların çıkardığı Senede Bir Gün Dergisi, 10. yılını kutluyor. Mecmuanın işçilerinden İstek Ulu, mecmuanın 10 yıl evvel çıkmaya başladığını belirterek, “Bu mecmua, bayan öykülerini anlatarak toplumsal cinsiyet eşitliği üzerine farkındalık yaratmayı amaçlıyor” diyerek şunları söyledi:

“10 yıldır fiyatsız bir formda bayan arkadaşlarımızla buluşuyor”

“Biz bu mecmuanın işçileriyiz ve bu mecmuanın şu an 10. yılı, 10. baskısı elimizde. Tam 10 yıldır ve büsbütün gönüllülük aslıyla bu mecmuayı çıkarıyoruz. Bu mecmua, toplumsal cinsiyet odaklı bir mecmua olup, bayan kıssalarına yer veren bir mecmuadır. Bütün çizimler ve yazılar, mecmuanın içeriğini Hopa’nın, Borçka’nın, Artvin’in bayanları yahut etrafımızdaki arkadaşlarımız, dostlarımız ve öteki yerlerde yaşayan arkadaşlarımız oluşturuyor. Hepimiz yazıyoruz, çiziyoruz ve bütün fotoğraflarını yeniden biz yapıyoruz. Karikatürlerini de yeniden kendi işçilerimiz yapıyor. Bu mecmuanın ön kapak ve art kapak çizimleri de tekrar mecmuanın işçisi bayanlar tarafından yapılmaktadır. Yani büsbütün bayan emeğiyle üretilmiş bir mecmuadır. Mecmuamız, 10 yıldır fiyatsız bir biçimde bayan arkadaşlarımızla buluşuyor. Mecmuanın maliyetlerini tam 10 yıl evvel konuştuk ve nasıl yapabileceğimizi düşündük. Bir bedel olup olmaması gerektiğini tartıştık. Lakin ortak akılla şöyle dedik; ‘biz el emeği işler yapan kadınlarız, çocukluktan gelen alışkanlıklarımız var ve bunları avantaja dönüştürelim. Hepimiz kendi yeteneklerimize nazaran kimi üretimler yapalım ve bunları belli stantlarda satışa sunalım dedik. Böylelikle mecmuanın maliyetlerini oluşturduk. Matbaa maliyetleri oluştu ve mecmuayı bayanlarla büsbütün fiyatsız bir formda 10 yıldır buluşturuyoruz. Umarım devamı gelir, biz bunu çok isteriz.”

“Farkındalık arttıkça bayanlarda muvaffakiyet hikayeleri artıyor”

Senede Bir Gün Dergisi işçilerinden Nino Çepoğlu ise şunları söyledi:

“Kadına şiddet açısından, çok isterim ki diyelim ki bizim ilimiz Türkiye çapında çok farklıdır ve tahminen de nitekim yüzdesini alsak, biz uygunuz fakat bu, büsbütün âlâ olduğumuz manasına gelmiyor. Her yerde, maalesef komşumuzun konutunda kahırlar yaşanıyor, bunlar söylenmediği halde yok sayamayız. Yani var, biliyoruz ancak örtbas ediyoruz toplumca. Bizim bu mecmuada dediğimiz şey şu ki; 10 yıldır kaygı anlatıyoruz, lakin keder var ve hoş şeyler de anlatıyoruz. Umut ediyoruz. Ne keyifli bana ki küçük bir dokunuşum varsa, sahiden gurur duyuyorum, onur duyuyorum. Bu memleketin insanıyım, bir anneyim, bir eşim, çalışan bir bayanım, tıpkı vakitte emekliyim. Keşke sonraki yıllarda, tadında mı bıraksak. Farkındalık arttıkça bayanlarda muvaffakiyet hikayeleri artıyor. Röportajlar yaptığımızda, yeni jenerasyon daha başarılı annelerden, ninelerden daha başarılılar, daha bilinçliler ve bu hikayeleri yazmamız lazım.”

“Şu anki müfredat bayanları mutfakta gösteriyor”

Arzu Ulu, mecmuanın nasıl çıkmaya başladığına ait ise şunları söyledi:

“Dergimizin birinci sayısında, Hopa’da ömrünü yitiren ve eşi tarafından öldürülen bir bayanın kıssasıyla başladı. Mecmuanın birinci sayısı o hislerle çıktı. Yani bir şeyler yazmak istiyoruz, sıkıntımız var, bir şeyler yapamıyoruz. Elimizden gelen şeyler var lakin somutta da arkadaşımın dediği üzere maalesef acılar yaşanıyor. Hatta sizin söylediğiniz şeyi de eklemek istiyorum; eğitimle ilgili bayanlarla ilgili söylediğiniz şey çok hoş. Artvin’de bayan cinayeti yok, evet, bunları söylemek ne kadar kolay, ne kadar hoş. Herkes çok okuyor, demek ki açın bu mecmuanın sayfalarına bakın, gerçek bayan öyküleri size ne diyor? Hiç okula gitmemiş bir bayan arkadaşımız var, yaşı çok fazla değil. ve artık bir de gerçekler var. Çok isteriz, çok hoş öyküler söyleyelim. Artvin’de güzellemeler yapalım, ülkemizde güzellemeler yapalım. Lakin müfredata gelin, eğitimdeki şu anki müfredat bayanları mutfakta gösteriyor. Makbul bayan olarak, konutun içerisinde hizmet eden bayanı gösteriyor. Bizler çabaladık, dişimizi tırnağımıza taktık, konutumuzdan her şeyimizden ödün verdik ve burada bir şeyler yazalım diye ancak bugün bu ülkenin müfredatı hala bayanı meskeninde, eşine hizmet eden, gönül eyleyen, çocuklarının hizmetini yapamaya adanmış bir hayat olarak tanımlıyor.”