Aslı Öğretmen Deprem Sonrası Mesleğine Döndü

Kahramanmaraş merkezli 11 ili yıkan büyük zelzeleye Hatay’da ailesiyle birlikte yakalanan ve enkazdan 25. saatte kurtarılan Türkçe Öğretmeni Aslı Serçemeli Öcal, 1,5 yıllık ağır tedavisinin akabinde çok sevdiği mesleğine İzmir’de geri döndü. Sol bacağı ampute edilen Aslı öğretmen, ilk günkü heyecanla mesleğine ve öğrencilerine kavuşmanın gururunu yaşıyor.

Türkçe Öğretmeni Aslı Serçemeli Öcal (45) ve Gökhan Öcal (47) çifti, 6 Şubat 2023 tarihinde Kahramanmaraş merkezli meydana gelen ve 11 ili vuran büyük sarsıntıya Hatay Antakya’da yakalandı.

Deniz Apartmanı saniyeler içerisinde çökerken, 6. katta yaşayan Öcal çifti, iki çocuğuyla enkazda kaldı. Gökhan Öcal, vilayet dakikalarda enkazdan kendi imkanlarıyla çıktı. Çiftin çocukları Mete (18) ve Efe (17) Öcal da, 10. saatte enkazdan kurtarıldı.

Enkazda tek başına gayret verdi, 25. saatte çıktı

23 yıldır Hatay’da öğretmenlik yapan İzmirli Aslı Serçemeli Öcal ise enkazda tek başına saatlerce gayret verdi. Aslı öğretmen, 25. saatte kurtarılarak hastaneye kaldırılırken, apartmanda 19 kişi hayatını yitirdi.

1,5 yıl tedavi gördü, sol bacağı ampute edildi

Aslı Serçemeli Öcal; Adana, Ankara ve İzmir’de tam 1,5 yıl tedavi gördü. Aslı öğretmenin sol bacağı diz altından ampute edildi, sağ ayağına ise bir aygıt takıldı. Tedavisi tamamlanan Aslı Serçemeli Öcal, ailesiyle Hatay’dan memleketi İzmir’e yerleşti ve ailesiyle yeni bir hayat kurdu.

Öğrencilerinden evvel okula geliyor

Aslı öğretmen, 23 yıldır gururla yaptığı mesleğine ise Kemalpaşa Merkez Cumhuriyet Ortaokulunda tekrar döndü. Aslı Serçemeli Öcal, her gün heyecanla okula öğrencilerinden evvel gelirken, bir yürüteç yardımıyla gereksinimlerini karşılıyor.

Çok sevdiği mesleğine memleketi İzmir’de geri dönmenin memnunluğunu yaşadığını söyleyen Aslı Serçemeli Öcal, sarsıntı anını unutamadığını tabir etti. Zelzelenin birinci anında binanın çöktüğünü tabir eden Aslı Serçemeli Öcal, “Derin uykumuzda, sabaha karşı büyük bir sarsıntı ve gürültüyle uyandık. Maalesef binamız sarsıntının birinci saniyelerinde çöktü. 6. kattan tabana indikten sonra, birkaç saniye içinde üstten ayaklarıma yanlışsız yeniden büyük bir cismin indiğini hatırlıyorum. İki ayağımda maalesef sıkışmıştı. Birinci anda o acıyla, buradan çıkmanın imkansız olduğunu düşünmüştüm. Bizim en büyük talihimiz, eşimin birinci saniyelerde çabucak enkazdan çıkması oldu. Eşimin çıkması bizim tahliyemizi, çıkışımızı, kurtuluşumuzu hızlandırdı. Başka iki oğlumda 10. saatte çıktılar” dedi.

“Ayaklarımı kaybedeceğimi birinci anda fark etmiştim”

Aslı öğretmen, zorlu bir tedavi sürecinin olduğunu anlatarak, eşinin ve çocuklarının çıkışının enkazdayken umutlarını yeşerttiğini söyledi.

Aslı Serçemeli Öcal, “Ayaklarımı kaybedeceğimi birinci anlarda fark etmiştim; zira tanımı imkansız bir acıyla karşı karşıyaydım. O yaşıma kadar hiç hissetmediğim acılardı. Bir anda ne olduğunu anlamadığımız bir cehennemin içindeydik. Çocuklarımın çıkışı yaşama dair ümitlerimi yeşertti. Bunu görünce, ‘evet dedim ben de çocuklarımın gerisinden kesinlikle çıkmalıyım.’ 25. saatte 3-4 saatlik bir eforla çıkabildim. Sonra tedavi sürecim başladı. 10 Mart’ta sol ayağım ampute edildi. Sağ ayağımda da düşük ayak olduğu için, ayak bileğinin hareketini sağlayan bir aygıt var. O aygıt sayesinde sağ ayağımı kaybetmedim; fakat adım atmada sorun yaşıyorum. O aygıtı sağ ayağımın hareketini sağlıyorum” diye konuştu.

“23 yıl doyamamıştım. Bu ayrılık, mesleğime karşı hassasiyetimi, hasretimi artırdı”

Okula dönmesini ve öğrencilere kavuşmasını anlatan Aslı öğretmen, son olarak şöyle devam etti:

“‘Acaba bu halde okula dönebilir miyim? Tekrar öğrencilerime kavuşabilir miyim?’ diyerek çok istekliydim. 23 yıllık öğretmenlik hayatı tahminen bir cümleyle tabir ediliyor; ancak öğrencilerimi çok seviyorum. Mesleğimi çok seviyorum. Ailecek öğretmen ailesiyiz. Küçüklüğümüzden beri o yüzden birinci hayalim öğretmen olmaktı. 23 yıl doyamamıştım. Bu ayrılık, mesleğime karşı hassasiyetimi, hasretimi daha da artırdı. Çok daha büyük bir istekle, çok daha büyük motivasyonla tekrar memleketimde çocuklarla buluştum. Birinci hafta çok gergindim. ’40 dakika ayakta kalabilecek miyim? Tahtayı rahat kullanabilecek miyim?’ dedim; lakin vaktin su üzere aktığını gördüm birinci derslerde. O sevinçle konuta döndüğümde, annem, ‘gözlerinin içinde o memnunluk, o güç çok aşikâr. Değişmişsin farklı biri olmuşsun’ dedi. Umarım tekrar kendi branşımda çok hoş işler yaparım. Çocuklarıma hoş bilgiler aktarabilirim. Burada olmaktan, bu mesleği yapıyor olmaktan gurur duyuyorum.” – İZMİR