Gündoğmuş çifti kaybolan mesleği yarım asırdır yaşatmaya çalışıyor

Eskişehir’de 49 yıllık evli Ömer ve Sevim Gündoğmuş çifti, ilerlemiş yaşlarına karşın yok olmaya yüz tutmuş yün yorgan ve yastık işini el ele vererek yaşatmaya çalışıyor. Çiftin hem işinde hem de evliliklerindeki dayanışması ve tüm zorluklara karşın birbirlerine olan müsamahası etrafına örnek oluyor.

Eskişehir’de 2 çocuk sahibi 76 yaşındaki Ömer ve 71 yaşındaki Sevim Gündoğmuş çifti yıllardır yorgancılık yapıyor. Ömer Gündoğmuş tarafından gerçek eğrilen yünlerle doldurulan yorganlar, eşi Sevim Gündoğmuş tarafından dikiliyor. Evliliğin birinci yılından buyana 49 yıldır birebir dükkanda çalışan Gündoğmuş çifti, hem yeterli mutabakatları, hem de çalışma sistemleri konusunda etrafına örnek oluyor. Eşini çok sevdiğini belirten 76 yaşındaki Ömer Gündoğmuş, gün uzunluğu eşiyle birlikte çalıştığı için daha da keyifli iş gördüklerini belirtti. Sevim Gündoğmuş ise günümüzde evli çiftlerin hemen arbede ettiğine ve buna çok üzüldüklerine değindi.

Yün yastık ve yorganın işlenişi

“Çırak yok, lakin talep fazla”

76 yaşındaki Ömer Gündoğmuş, “40 sene evvel Kuyumcular Çarşısı’nın orada bir yorgancı dükkanımız vardı. Biz orada babamızın yanında yetiştik. Babamız esnafın işini yapan bir adamdı, sanatkardı. Onun sayesinde biz de bir şeyler öğrendik, yanında ona yardımcı olduk. Hayat bu türlü devam etti, onlar vefat etti gitti. Artık bu işler bize kaldı. Ben bu işi ölünceye kadar devam ettiririm diye varsayım ediyorum. Bu işi yapan kalmadı. Arttan birileri gelmiyor, çırak yok ancak talep fazla. İnsanların güya tekrar eskiye dönme hevesi var. Bana devamlı geliyorlar, ‘Ömer amca dükkanını ne olur kapatma, biz işlerimizi kime yaptıracağız?’ diyorlar. Ben elimden geldiğince kimseyi kırmadan yapmaya uğraşıyorum lakin bir yerde yaşım itibariyle ağır gelmeye başladı. Bakalım, nereye kadar sürdüreceğimi ben de bilemiyorum” dedi.

“Günde 1 tane dikiyorum, 10 yorgan geliyor”

Doğal olan materyallerin her vakit için insan sıhhati açısından daha uygun olduğuna vurgu yapan Gündoğmuş, “Pamuk ve yün daha sağlıklıdır. Elyafı tercih edenlere ben buradan diyorum, hastalık çoğaldı. Elyaf sıhhatsiz ve tehlikeli bir unsur. Ayrıyeten bir yangın çıktığı vakit kurtarmak mümkün değil ancak bir yün ve pamuk sinsi yanar. Dumanı çıkar, kokusundan anlarsın. Benim kalp hekimim da gelir, buradan yün yastık alır. Günlük yorgan diktiğim vakit basma mitil formunda 1 gün içerisinde 4 buçuk 5 saati buluyor. Eşimle birlikte yapıyorum, o da yardımcı oluyor. Biz ikimiz birlikte çalışıyoruz, ikimiz de 70’in üzerindeyiz. Şu anda yorganı 500 liraya dikiyorum. Çift tek tarıyorum, ipi benden, taraması benden. Yalnızca gerecini müşteri konutundan eski gereçleri ben onları tekrar değerlendiriyorum, sıfır hale getiriyorum. Burada çoklukla kendi yorganım yok, devamlı dışarıdaki insanların işini yapıyorum. Onlar getiriyor, ben yapıyorum. Şu anda 3 aylık doluyum. Getiriyorlar, geri gönderiyorum. Bunu müşterimi kırmadan yapıyorum, ‘Beklerseniz dikerim’ diyorum lakin beklemezlerse yaşım itibariyle ben de fazla yüklenemiyorum. Mesela bir gün 1 tane dikiyorum, 10 yorgan geliyor. Ben 10 yorgana nasıl karşılık vereyim? O yüzden beklemesi lazım. Tuttuğum defterde herkesin sırasına nazaran dikiyorum, bunu kendilerine de söylüyorum. Telefonlarını alıyorum, bitince haber veriyorum” formunda konuştu.

“El ele verip mesleği ilerletmeye çalışıyoruz”

Eşiyle yaklaşık yarım asırdır dayanışma halinde işlerini yürüttüğünü belirten, 71 yaşındaki Sevim Gündoğmuş ise, şunları söyledi:

“Ben genelde dikiş dikiyorum, o yorgan dikişlerini yapıyor. Ben makinede dikiyorum. Yaklaşık 12 yaşında konutta dikiş dikmeye başladım. Sonra konfeksiyona diktim, pantolon dikiyordum. Evlendikten sonra baktım yorgan işi var, yorgancılara yardım etmeye başladım. Baştan kayınpederime diktim, sonradan eşimle bir arada dükkan açınca onunla birlikte çalışmaya başladık. Artık bu türlü devam ediyoruz. Aslında hoş bir meslek yalnız birebir vakitte güç ve tozlu. Ben dikersem onun işi kolaylaşıyor, o da yorganın içine yün doldurup o denli dikiyor. El ele verip mesleği ilerletmeye çalışıyoruz fakat biraz yaşımız da ilerlediği için zorlanıyoruz. Lakin elimizden geldiği surece bu işi yapacağız. Yeni kuşakta maalesef dikiş hüneri fazla yok. İğne geçirmeyi bilmiyorlar, söküğünü bile dikemeyenler var. Onu bize getiriyorlar, biz dikiyoruz. Birlikte çalışmak gerçekten âlâ bir şey. Birçok kişi de eşiyle birlikte çalışamaz. Ben evlendiğimden beri bir arada çalışıyoruz. Kayınpederim vefat edince biz kendimiz dükkan açtık. O vakitten beri bu biçimde devam ediyoruz.” – ESKİŞEHİR