Köpek Saldırısı Depremzede Kız Çocuğunu Korkuttu

Sahipsiz köpeklerin saldırdığı depremzede kız çocuğu yaşadığı dehşet dolu anları anlattı

Kızı sahipsiz köpeklerin saldırısını uğrayan depremzede anne: “Depremde vefattan kurtulduk lakin burada köpek taarruzuyla mevtin eşiğine gelmek çok acıydı”

ANKARA – Ankara Yenimahalle’de, annesi ile meskenine döndüğü sırada sahipsiz köpeklerin saldırısına uğrayan 9 yaşındaki depremzede kız çocuğu, yoldan geçen şoförlerin ortaya girmesi sayesinde akından yara almadan kurtulabildi. Yaşadıkları etrafta çok fazla başıboş köpek olduğunu söyleyen anne ise, “Depremde vefattan kurtulduk lakin burada köpek taarruzuyla mevtin eşiğine gelmek çok acıydı” dedi.

Olay, dün akşam Yenimahalle ilçesine bağlı Ragıp Tüzün Caddesi’nde meydana geldi. Tezlere nazaran, annesi ile konutuna dönen 9 yaşındaki ilkokul 3. sınıf öğrencisi Esila Buğlem Cinkara’ya sahipsiz 5 köpek saldırdı. Üzerine gelen köpeklerden kaçmayı başaran Cinkara, yoldan geçen şoförlerin araçlarını köpeklerin üzerine sürmesiyle akından yara almadan kurtuldu. 6 Şubat’ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan ötürü Hatay’dan Ankara’ya taşınmak zorunda kaldıklarını söyleyen depremzede anne Belkıs Cinkara ise etraftaki başıboş köpeklerden ötürü korktuklarını ve rahat hareket edemediklerini tabir etti.

“Çığlıklarla annemin yanına gittim”

Olayla ilgili konuşan Esila Buğlem Cinkara: “Dün konutumuza gidiyorduk. Karşıya geçmek istedim. O an köpekler bana saldırdı. Çığlıklarla annemin yanına gittim. Annem sesimi duydu ve yanıma koştu. Yoldan geçenler de bana ziyan gelmesin otomobillerini köpeklerin üzerine sürdü. Çok korktum. Makus hissettim. Dehşetten titriyordum ve çok üzüldüm. Köpeklerin diğer yere gitmesini istiyorum. Toplanmasını istiyorum. Meskene gittiğimde titriyordum. Birinci başta fark etmemiştim. Karşılaştığımda göz göze geldim ve 4-5 köpek bana saldırdı” dedi.

“Sürüler halinde köpeklerin gezdiği bir yerde yaşamak istemiyorum”

Duruma bir tahlil getirilmesi gerektiğini söyleyen anne Belkıs Cinkara, “Akşam saatleriydi. Kızımla meskene dönüyorduk. Kızım yolun karşısına geçmek istedi. O geçti, ben bekledim. Tam o sırada kızımın çığlıklarını duydum. Gerisinde köpekler vardı. O esnada yoldan geçen bir araç ortaya girdiği için çocuğum kurtuldu. Bunun bir sonu yok. O an kurtulamayabilirdi. Bu sorunun bir tahlile kavuşturulmasını istiyorum. Sürüler halinde köpeklerin gezdiği bir yerde yaşamak istemiyorum. O an çok korktum. Sabaha kadar uyuyamadım. Bu dehşet ile burada yaşamak istemiyorum. Burası Ankara’nın merkezi. Kızım yanıma süratli koştu. O sırada da yoldan geçen araçtaki bireyler durumu fark etti. Ortaya girdikleri için kızımın hayatı kurtuldu. Onlara da teşekkür ederim. Çocuğumu kurtardıktan sonra bile köpekler bize havlıyordu. Kızımın durumu düzgün lakin çok korktu. Sabaha kadar kaygıdan titredik. İlla ki fizikî bir ziyan alması gerekmiyor. Ruhsal olarak aldığı hasar daha büyük. İnançta hissetmiyorum ve düşünmüyorum. Bu olaylar yarın bir diğerinin başına gelecek” tabirlerini kullandı.

“Depremde mevtten kurtulduk lakin burada köpek atağıyla vefatın eşiğine gelmek çok acıydı”

Yeniden ölümlü yüzleşmenin verdiği acıdan bahseden anne Cinkara, “6 Şubat’ta Hatay’da zelzeleye yakalandık. Çok ağır bir durumun içinden çıktık ve yeni bir sistem kurmak için buraya geldik. Bilhassa de çocuğumun psikolojisi düşünüyordum. Sarsıntıda mevtten kurtulduk fakat burada köpek taarruzuyla mevtin eşiğine gelmek çok acıydı. Mevtin kıyısındaydık. Çok tanıdıklarımız vefat etti. Kendim de itfaiyeciyim. Aylarca enkaz alanlarında çalıştım. Görmediğim şey kalmadı. Buraya çocuğum için geldim fakat akşamları tıpkı sarsıntı vaktindeki kaygılarımızı yaşadık. Tek istediğim şey buna bir tahlil bulunsun” şeklinde konuştu.