Otizmli Güneş’e Şefkat Eli: Seval Aydın ve Ailesinin Dokunaklı Hikayesi

Antalya’da 14 yıl evvel şimdi bebekken parkta babasıyla yaşarken bulduğu Güneş‘in hami aileliğini üstlenen Seval Aydın, otizm teşhisi konulan çocuğun aile ortamında hayata yine başlamasını sağladı.

Konyaaltı ilçesinde yaşayan sınıf öğretmeni Seval Aydın

Üşüdüğü ve aç olduğunu öğrendiği Güneş isimli bebeğe anne şefkatiyle yaklaşan Aydın, bebeğin karnını doyurup ve ısıttıktan sonra durumu polise bildirdi.

Polis takımlarının irtibata geçmesiyle aile ilgili araştırma başlatan Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü, minik Güneş’i çocuk yuvasına götürdü.

Minik bebeğin o gece kucağında huzurlu bir halde uyumasından etkilenen Seval öğretmen, eşiyle bebeğin koruyucu ailesi olmak için Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğüne başvurdu.

Çiftin müracaatının uygun görülmesi ve gerekli prosedürün tamamlanmasının akabinde bebek, aileye teslim edildi.

Bir mühlet sonra davranışlarında farklılık hissedilen ve otizm teşhisi konmasına karşın Güneş’in elini bir an olsun bırakmayan Aydın, “O bizim insanlığımızın, merhametimizin, uygunluğumuzun aynası ve biz onun gözlerinde kendimizi görüyoruz.” dediği çocuğun eğitimiyle de yakından ilgileniyor.

Güneş, ağır otizmli olmasına karşın esirgeyici ailesinin ilgisi ve takviyesiyle eğitimini muvaffakiyetle sürdürüyor, fotoğraf ve müzik eğitimi alıyor.

Şimdi 16 yaşında olan Güneş, 14 yıldır memnun, huzurlu bir aile ortamında yaşıyor.

“Duyduğu ses ve ritimleri zihnine çok hoş kaydediyor”

Seval Aydın, AA muhabirine, Güneş’i birinci gördüklerinde çok makus bir durumda olduğunu belirtti.

Bebeği görmemezlikten gelemediklerini söz eden Aydın, “Parkta bebeği berbat durumda gördüğümde gerimi dönüp gitseydim kendime daima ‘O çocuk ne oldu?’ diye soracaktım. Annelik iç güdüsüyle kucaklayıp bağrıma bastığımda, gözlerine baktığımda o çocuğun bir koruyucusu olması gerektiğini hissettim. Bana birinci baktığındaki o inanç dolu bakışları yıkamazdım. O da minik avcunun ortasında parmağımı sıkıca tutuyor ve bırakmıyordu. O an da anne ve oğul bağı kuruldu.” dedi.

Koruyucu aileliğin çok önemli bir sorumluluk ve cüret olduğunu anlatan Aydın, şöyle devam etti:

“Bu sorumluluğu hiç tereddütsüz aldık. Zira korunmaya muhtaç çaresiz bir bebek vardı karşımızda. Güneş ile yeni bir öykümüz, yeni bir hayatımız başladı. 3 yaşındayken hafif zihinsel mani tanısı kondu. Okula başlayınca zihinsel geriliği daha da arttı. Rehabilitasyon merkezlerinden ve özel eğitim öğretmenlerinden özel ders almaya başladık. Yaş ilerledikçe otizm belirtileri arttı, ergenlik sürecinde ise ağır otizm spektrum bozukluğunun tipik özellikleri belirdi.”

“Önemli bir ressam olacağına inanıyorum”

Güneş’in hayatını kolaylaştırmak için nizamlı psikolog ve psikiyatrist desteği aldıklarını vurgulayan Aydın, “Gözümüz daima üzerinde oldu. Özel ihtiyaçlı bireylerin ebeveynleri bedensel, duygusal ve ruhsal olarak çok sabırlı, anlayışlı, dirençli ve uyanık olmak zorunda. Farkındalığımızı daima yüksek düzeyde tuttuk.” diye konuştu.

Otizmli bir bireyle yaşamanın zorlukları olduğunu anlatan Aydın, şöyle konuştu:

“Sabır ve merhamet bu işin ilacı. Onun gelişimi için eğitimi kadar, toplumsal ömrüne da ehemmiyet verdik. Arkadaşlarıyla bir arada nizamlı olarak toplumsal aktiviteler yaptık. Birlikte 20’den fazla ülkeyi gezdik. Küçük yaşta müzik terapisi yapmaya başladık ve müzik kulağı çok hoş gelişti. Duyduğu ses ve ritimleri zihnine kusursuz kaydediyor. Uygun bir müzik kulağı var. Sözel tabirle anlatamadığı her şeyi resmetmesini sağladık. Çizgiler onun cümlesi haline geldi, çizgileri konuşturdu. Fotoğraf konusunda inanılmaz yeteneği var. Değerli bir ressam olacağına inanıyorum.”

“Elimizi bir an olsun üzerinden çekmiyoruz”

Cabir Aydın da Güneş’in hayatına dokunmanın memnunluğunu yaşadıklarını lisana getirdi.

Güneş’in de kendi hayatlarına çok şey kattığını belirten Aydın, şunları kaydetti:

“Güneş bizim hayatımızın merkezi oldu. Günlük hayatımızı onun muhtaçlıkları doğrultusunda düzenliyoruz. Çok özel bir çocuk. Anne ve baba sevgisine her vakit gereksinimi var. Elimizi bir an olsun üzerinden çekmiyoruz. Beşerler ‘Emekli olmuştunuz. Konforlu bir hayatınız var. Neden bu türlü bir kahra girdiniz?’ diye sordular lakin biz bir an olsun pişman olmadık. Güneş’i emanet edeceğimiz kızımızdan öteki kimse yok. Onun geleceği için gerekli önlemleri alıyoruz. Bütün hayatımızı ona nazaran kurguluyoruz.”