Polonez Gıda Fabrikasında İşçilerin Direnişi İki Aydır Devam Ediyor

Haber : ÇAĞATAN AKYOL – Kamera: MEHMET ÇALPAR

(İSTANBUL) – Sendikaya üye olduktan sonra işten çıkarılan Polonez besin fabrikası personellerinin direnişinde iki ay geride kaldı. Çatalca Kaymakamlığı önünde gece-gündüz nöbetlerine devam eden çalışanlar, “61 günden beri Polonez’in kapısının önünde daima eylemlerdeyiz. Biz orada direniyoruz lakin polis müdahalesi bize çok ağır oluyor. Gaz atıyorlar. Arkadaşlarımın birçoklarının kolları daima mosmor” dedi. Bursa Milletvekili Orhan Sarıbal da “Bu polis arkadaşlarımız, o fabrikaya girip bu arkadaşlarımızın emeğiyle ürettiklerinden karınlarını doyurup, oradan çıkıp emekçiye saldırıyorlar” dedi.

İstanbul’un Çatalca ilçesinde bulunan Polonez besin fabrikasında çalışırken Tek Gıda-İş Sendikası’na üye olduktan sonra işten çıkarılan 146 personelin direnişi sürüyor. Kod 46 ile işten çıkarılan çalışanların fabrika önünde başlattığı direniş nöbetinde Çatalca Emniyet Müdürü Ali Osman Turhan, “Hakkınızda süreç yaparsam çocuğunuz zeki bile olsa bu yüzden bir yere giremez” demişti. İlerleyen günlerde aksiyonun devam etmesi üzerine  polisler, sert müdahalede bulunarak emekçileri sabahın çok erken saatlerinde aksi kelepçeyle gözaltına almıştı.

Polonez personellerinin işten çıkarılmasının üzerinden iki ay geçmesine rağmen mağduriyetleri hala tıpkı. Personeller, seslerini duyurmak için üç gündür Çatalca Kaymakamlığı önünde gece-gündüz demeden nöbet tutuyor. İşçilerin direnişine siyasi parti temsilcileri katılırken bölgeden geçen yurttaşlar da kelamlı olarak dayanaklarını lisana getiriyor. Dün alanda olan personeller, sendika temsilcisi Yunus Durdu ve CHP Bursa Milletvekili Orhan Sarıbal, sürece ait ANKA Haber Ajansı’na konuştu.

Kolundaki morluğu gösterdi

İşçilerden İbrahim Erdoğmuş, polis müdahalesi nedeniyle kolunda oluşan morluğu göstererek “19 yıldır Polonez fabrikasında çalışıyorum. Pazartesi günü sabah kapının önünde oturma aksiyonu yaparken polisin şiddetiyle karşı karşıya kaldık. Görüyorsunuz. Ayaklarım, her tarafım morluk içinde. Tekmelerle, kalkanlarla bize vurdular. Bu ikinci müdahale. Daha evvel de cuma günü yaptılar. Onda da tıpkı. Kaç tane arkadaşımız kaburgası, ayakları kırıldı. Biz hakkımızı istiyoruz” dedi.

“46 koduyla hırsızlıktan bizi sokağa attı”

Nermin Yılmaz isimli personel de “Sendikalı olduğumuz işten çıkarıldık. Bir gece 46 koduyla hırsızlıktan bizi sokağa attı. 13 yıllık emekçiyim. Bizim kıymetimiz bu muymuş? Eşim rahatsız. Her şeye göğüs gererek, o işime devam ederek… Yani konuşamıyorum. Çok sözlerim var konuşacak ancak kaç günden beri gayret ediyorum arkadaşlarımla. Bu işi, çabayı kazanacağız. Gaz yedik. Geceyi burada geçirdik” diye mağduriyetini anlattı.

“Polonez markasını biz yarattık”

İşçilerden Bedriye Önal, üretim ustası olduğunu lisana getirerek şunları söyledi:

“Zaten Polonez markasını zati biz yarattık, biz büyüttük onları. Onlar bizi bir gecede ‘Küçülmeye gidiyorum’ diye çıkardılar fakat benden sonra nedense 170, 180, 200’e yakın eleman aldılar. Nasıl küçülme, bilmiyorum. Ben 18 yıllık elemanım. Gençliğimiz orada geçti bizim. Gecelere, sabahlara kadar çalışıyorduk biz. Müdürlerin gözü artta kalmıyordu. En son biz çıkıyorduk. Biz 61 günden beri Polonez’in kapısının önünde daima eylemlerdeyiz zati. Taşeron emekçileri içeri almayalım diye biz orada direniyoruz fakat polis müdahalesi bize çok ağır oluyor. Gaz atıyorlar. Arkadaşlarımın birçoklarının kolları daima mosmor. Yerlerde sürünüyorlar. Yani buna bir an evvel Çalışma Bakanımızın bir el atması lazım. Çocuklarımızın geleceğiyle emniyet müdürü bizi tehdit etti. ‘Eğer çocuklarınız çok zeki olsa bile hiçbir yere gelemez’ diyor. Biz burada sabahladık mesela. Olağanda biz orada da sabahlıyoruz. Yeri geliyor 24-48 saat biz oradayız ancak bizi kimse görmüyor nedense.”

“Benim çocuklarımı kimse tehdit edemez”

Yasemin Sayın isimli işçi, oğluyla birlikte çalıştığını belirterek meselelerini şöyle anlattı:

“Sadece sendikaya üye olduk diye işten çıkarıldık. Biz bunları hak etmedik. Oraya çok emek verdik. Daha evvel de ben orada 4 sene çalıştım. Ben işimi sevmesem tekrar geri gelmezdim. 1,5 sene sonra işte bu duruma geldik. Dün (önceki) akşam biz burada yeniden bir şeye maruz kaldık. Onu da anlatmak istiyorum. Biz yemek yiyorduk. Biber gazı attılar yere, misket üzere. Ben de astım olduğu için çabucak tıkandım, bir arkadaşımız öksürerek az daha boğuluyordu. Çok makûs olduk. Sıkılmadı ancak yere atılmış. Misket kadar toz, basınca dağılıyormuş. O denli dediler. Ben bu işleri çok bilmediğim için. Fabrika önünde de çok baskı, dayak yedik. Zorlandık. Zıt kelepçeyle götürdüler zorla. Sürükleye sürükleye götürdüler bizi yani. Benim iki tane öğrencim var, çocuklarımın masrafını mı vereceğim 15 bin lirayla? Çocuklarımla tehdit ediyor. Benim çocuklarımı kimse tehdit edemez. Alın teriyle çalışır. Ben işçiysem o da personel olur gerekirse. Helalinden kazanır, hiç kıymetli değil. O kendi çocuklarına baksın öncelikle. Kendisine baksın.”

“Bize terör muamelesi yapılıyor”

İki yıldan bu yana fabrikada çalıştığını belirten Nuh Kaya, şunları lisana getirdi:

“Bizi tek üzen şey 46 kodu. Sana 20 yıl hizmet vermiş bir insanı bir SMS’le çıkarıyorsun. Yani hırsızlıkla çıkarıyorsun. Biz haklıydık. Anayasa, Çalışma Bakanı, Sosyal Güvenlik Kurumu bizi haklı buldu. Bizi tek üzen şey, ulusal sermaye denilen Polonez’in ulusal sermaye olmaması. Yabancı bir sermaye, devlet teşvik primi veriyor. Sayın Cumhurbaşkanı diyor ya, ‘Yerli ve milliyiz’ diye. Buralara gelsin de nitekim ulusal ve yerli var mı; toprak, fabrika var mı? Kaymakam, Türkiye Cumhuriyeti’nin kaymakamı. Burada, üniformamızda Tek-Gıda yazıyor diye içeriye giremiyoruz, tuvaleti bile kullanamıyoruz. Niçin? Bize terör muamelesi yapıyor.

“Emeğin sağcısı solcusu olmaz”

Emniyet müdürü bizi çocuklarımızla tehdit etti. Kaymakam efendi bize burada, ‘Şov yapıyorsunuz’ dedi. Sabah millete şovmenliği kendi yaptı. İki gündür de burada yatıyoruz kalkıyoruz. Bir açıklama bile yapmıyor. Geriden kaçıyor. Emeğin sağcısı solcusu, sağı solu, dini lisanı, lisanı ırkı olmaz. Emek çabasında kadın-erkek olmaz. Burası Türkiye Cumhuriyeti… Ürdün kanunlarıyla yönetmiyorsun. Ürdün firmasına 28,3 milyon dolara 2019’da satıyorsun Polonez firmasının yüzde 77’sini. Artık 280 milyon dolar kar ettiriyorsun. Bu ne demek? Köleliğe kölelikle satılıyorsun. Biz köle değiliz. Kimsenin onuru, onuru kölelik değildir.”

“İki gündür dışarıda yatıyoruz, ciğerlerimi üşüttüm”

Sağlık sorunu yaşadığını ve eczaneden ilaç alırken zorluk yaşadığını belirten Kaya, “İşsizlik bile alamadığım, 46’ncı kodla çıktığım için paramla cebimden ilaç alıyorum. 285 lira. Olağanda 45 lira. Üst teneffüs enfeksiyonu, ciğerleri üşüttüm. Zira biz iki gündür dışarıda yatıyoruz. Hakkımızı arıyoruz. Bizi geriden kelepçeyle Vatan Emniyet Müdürlüğü’ne götürdüler, sabahın 5.30’unda. Çevik kuvvet değil, özel tim. Biz terör müyüz ya? İşçinin işçiden öbür dostu yok. Türkiye’de bunu âlâ anladık. Hükümete de Çalışma Bakanlığı’na da inanç yok. Biz kendi işimizi kendimiz halledeceğiz. Bu bu türlü görünüyor”

“Eşimle bir arada atıldık işten”

Sevdai Çoban, fabrikada 10 yıldır çalıştığını vurgulayarak “Şu anda görüyorsunuz, ortadayım. Ben 62 gündür uğraş veriyorum tüm arkadaşlarımla bir arada. Eşimle bir arada atıldık biz işten. Benim üniversite okuyacak -şu anda gitti, yerleşti- bir yavrum var. Biz hakkımızı arıyoruz, aramaya da devam edeceğiz. Uğraşımıza devam edeceğiz sonuna kadar. Eşimle birlikte ortadayım. Bir emekli maaşım var fakat emekli maaşıyla ne olur? Çocuğumun ödenecek kirası, hani bunun yemesi içmesi, hani konuttaki masrafım? Birkaç gün evvel de oğlumun nişanını yaptım. Şu atıldığım vakitlerde oldu. O da bir problem. Onu da atlattık. Allah’ın müsaadesiyle yıkılmadık, ayaktayız. Gayretimize devam” diye konuştu.

“Tazminatlarımızı, ihbarlarımızı alamıyoruz”

Tek Gıda-İş Sendikası Örgütlenme Uzmanı Yunus Durdu, emekçilerin sendikalaşma sürecinden bahsederek şunları anlattı:

“Bakan buraya bakan yardımcısını göndermişti 29 Ağustos’ta ve buraya gelen bakan yardımcısı, Teftiş Kurulu Lideri, İŞKUR Müdürü 46 kodunun değiştirilmesi noktasında bizimle görüşmüşlerdi. 2-3 gün öncesinden aldığımız haberle bu kodların 04 koduna çevrildiğiyle ilgili bizlere bildiri geldi. 04 kodu ne derseniz patronun tek taraflı fesih hakkıdır. Burada da personellerin işsizlik sigortasından faydalanmaları, tazminatının ödenmesi, ihbarının ödenmesi gerekiyor fakat şu anda biz işsizlik sigortasını alıyoruz, bu kamuoyunun baskısıyla. Biz tazminatlarımızı, ihbarlarımızı alamıyoruz. Şayet bu koda çevirdiyse bakanlık, bizim tazminatlarımızın ve ihbarlarımızın da ödenmesi gerekiyor.”

“Bu şirketin kimle paydaşlığı varsa çıkaracağız”

Direnişe takviyeye gelen CHP Bursa Milletvekili Orhan Sarıbal da şöyle konuştu:

“Bu uğraşın bütün Türkiye’de duyulması gerekiyor. Polonez personeli çok net, istediği çok açık. Emeğinin hakkını istiyor. İşinin başına dönmek istiyor ve elbette vermiş olduğu yıllardır bir emek var. O emeğin karşılığını istiyor. Her yerde olduğu üzere devletin polisi hem de nasıl bir polis, narkotik, siyasi şube, güvenlik, bütün çevik kuvvet herkes orada yığılı ve çalışanları darp ettiler. Önemli manada şu anda hala bayan çalışanlarımızın ellerinde, kollarında önemli derecede darbeler var. Görünen açık. Keyfi bir uygulama, vazifesi berbata kullanma, şiddet, azap hepsi var. Artık de etrafımızı sarmış durumdalar; sivili, resmisi hepsi. Keşke öteki mevzularda da bu türlü hassas olabilseler fakat olmuyorlar. Niçin? Birilerinden buyruk alıyorlar. Bu şirketin kimle iştiraki var, elbette çıkaracağız. Kimle üstte içtenler, çıkaracağız. Valinin, kaymakamın, İçişleri Bakanı’nın, Emniyet Genel Müdürü’nün müdahale edemediği bir yapıyla karşı karşıyayız. Bu polis arkadaşlarımız, onlar da işçi bir taraftan. Kimden buyruk alıyorlar bilmiyoruz lakin muhakkak aşağı üst. O fabrikaya girip bu arkadaşlarımızın emeğiyle ürettiklerinden karınlarını doyurup, oradan çıkıp emekçiye saldırıyorlar. Hani diyorlar ya at izi it izine karıştı. Vallahi burada at izi it izi de toz dumana karışmış durumda.”