Tekerlekli Sandalyedeki Hayvansever Kadın, Sahipsiz Hayvanlara Umut Oluyor

İzmir’de yaşayan hayvansever Hamide Kutlu, yaşadığı iş kazasından sonra tekerlekli sandalyeye bağlı kalmasına karşın 6 yıldır bakımını üstlendiği sahipsiz hayvanlardan kopamıyor.

Bornova ilçesinde eşi ve 3 çocuğuyla yaşayan 44 yaşındaki Kutlu’nun sahipsiz hayvanlarla bağı, 2018 yılında sokakta yanına sahipsiz bir köpeğin gelmesiyle başladı.

O günden sonra sokaktaki kedi ve köpekleri beslemeye başlayan Kutlu, hayvanların bir kısmını tanıdığı veterinere götürerek, onların sıhhat denetimlerini yaptırıp kısırlaştırılmalarını ve sahiplendirilmelerini sağladı.

Kutlu, daima çantasında hazır bulundurduğu mama yahut yiyeceklerle kedi ve köpekleri her sabah ve akşam doyuruyor.

Pizza üreten iş yerinde 19 Temmuz’da kaza geçiren Kutlu’nun omurga, kalça ve ayak kemiklerinde kırıklar oluştu, karaciğeri ziyan gördü.

Kutlu, hastanedeki tedavisinin akabinde 26 Kasım’da taburcu edildi. Kırıkların şimdi iyileşmemesi nedeniyle tekerlekli sandalyeyle hareket edebilen Kutlu, tekerlekli sandalye ile sürdürdüğü ömründe sahipsiz hayvanları beslemeye devam ediyor.

“En çok hayvanlar için ayağa kalkmak istiyorum”

Kutlu, AA muhabirine, sahipsiz hayvanlara bakmanın kendisine yeterli geldiğini söyledi.

İyileşme sürecini konutta geçirdiğini anlatan Kutlu, “Günümün yarısından fazlasını sahipsiz hayvanlarla geçiriyorum. Pek çok besleme noktası var. Hayvanlara 6 yıldır bakıyorum. Şimdiye kadar 40 sahipsiz köpek ile 50 kediyi sahiplendirdim. En çok hayvanlar için ayağa kalkmak istiyorum.” dedi

Kutlu, tedavi sürecinin uyguna gittiğini belirterek, “Tekerlekli sandalyede kalıcı bir durumum yok. Yalnızca eski sıhhatime kavuşamayabilirim. Hekimim da ‘sekerek ya da öteki bir formda hayatına devam edeceksin’ dedi. Tekerlekli sandalyeden kalktığım vakit bir işe girip hayvanlara daha düzgün bakmak istiyorum.” halinde konuştu.

Sahipsiz hayvanların bakımında ailesinin de takviye verdiğini lisana getiren Kutlu, şunları söyledi:

“Hayvanlara bakarken kızımdan dayanak alıyorum. Sokak sokak geziyorum. Bazen telefonlar geliyor, ‘şurada hasta hayvan var’ diye. Tıpkı vakitte arkadaşlarım aracılığıyla hayvanları sahiplendiriyoruz. Birçok hayvanı sahiplendirip tedavilerini de yaptım. Kendime her vakit son nefesime kadar bu hayvanlara bakacağım diyorum.”